Penzance……..Porthleven
Door de “twisted knee” van Erik loop ik vandaag alleen. Het belooft
weer een zonnige en warme dag te worden als we om 8.45 uur uit onze B&B uit
Penzance vertrekken. De eerste 6 km. is een saaie, warme wandeling langs het spoor
naar Marazion. Geen beschutting; het spoor aan de ene kant, de zee aan de
andere kant. We besluiten met de bus dit stuk over te slaan….het moet immers
wel leuk blijven !
In Marazion blijft Erik achter en ga ik door. De wandeling
is licht glooiend, met af en toe een klimmetje. Af en toe over m’n schouder kijkend
blijf ik nog twee uur lang Penzance zien
en dat terwijl ik al menig klif achter me laat. Onderweg kom ik genoeg
wandelaars tegen, allen vriendelijk groetend en een “ain’t it a nice day for a
walk ?” De natuur is prachtig; veel bloeiend fluitekruid en vingerhoedskruid, wilde knoflook
en talloze bloemen in geel en roze. Het ruikt heerlijk ! Dat in combinatie met
de zilte zeelucht doet me denken aan Nieuw Zeeland.
Het zonnetje schijnt
inmiddels hoog aan de hemel als ik een strand nader. Veel vertier aldaar met
allemaal mensen in zwemkleding. Ietwat uit de toon val ik wel met mijn zwarte
wandelbroek, zware wandelschoenen en shirt met lange mouw. Ik schuif het strand op en kom tot de
conclusie dat wandelen op kleine kiezels niet fijn is. M’n schoenen zakken weg
en ik lijk nauwelijks vooruit te komen. Dat wordt een lang eind…..Aan het eind
van het strand hoor ik iemand zwaar hijgend achter me aankomen. Een Engelsman
komt, bijna net zo uitgedost als ik, achter me aangehold. Hij is vanaf Penzance
komen hollen, de gek, en hij holt vrolijk verder naar Porthleven ! Hij
waarschuwt me nog even dat er voor Porthleven een flinke klim wacht. Niet veel
later zie ik hem verder op het pad rennen. Hij is snel uit zicht.
Vanuit de verte zie ik Porthleven in een inham liggen. Er
zitten nog wel zo’n 3 kliffen tussen. Omdat ik vanaf een plateau kom aanlopen,
kan ik zigzaggend, bijna verend, heerlijk zo’n 80 meter afdalen. Maar ja, als
je dan in zo’n dalletje staat, moet je ook weer omhoog en dat kost beduidend
meer moeite. Eenmaal boven is het dan weer genieten van het uitzicht en het
naderende Porthleven en dan maar weer afdalen naar het volgende dalletje. Een
brug van de ene naar de andere klif, zou veel tijd schelen. Jammer genoeg is nog
niemand op dat lumineuze idee gekomen en zit er niets anders op dan “up and
down” de kliffen te blijven klauteren.
Porthleven wordt op die manier bereikt;
het blijkt een wat groter plaatsje te zijn met in het midden een prachtig
haventje. Op het moment dat ik arriveer, is het laag tij en liggen alle boten
en bootjes op het droge zand. Rond de haven is veel bedrijvigheid met
restaurantjes, terrassen en winkeltjes.
Erik is vlug gevonden; tactisch op een
bank aan de kopse kant van de haven. Niet te missen ! Met z’n knie gaat het
gelukkig beter, z’n boek op de e-reader is bijna uit. De B&B is snel
gevonden alwaar Erik, na een vermoeiende dag, lekker in slaap valt !
(en zo hoort het ook!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten