"We willen graag een maaltijd gebruiken."
Uiteraard in ons beste Engels.
Het meisje keek op haar klokje en weer naar ons.
"Dat kan pas vanaf 6 uur..."
Het was kwart voor zes. We schikten ons en bestelden vast drinken. We bevonden ons in een echte Engelse pub, dus dat was geen probleem.
Stipt 6 uur nam het meisje onze bestelling in ontvangst en we vroegen of we ook voor de volgende dag een lunchpakket konden bestellen. Ze keek moeilijk. We haasten ons te vermelden dat we door Sue, onze gastvrouw in de B&B hierover waren getipt. Er gleed een zachte glimlach over haar gezicht. Sue? Dan was het okay....we zouden bij het afrekenen onze lunch bestellen.
Het moet gezegd, ondanks de wat primitieve entourage, het eten was in één woord geweldig. De pint donker "mermaid" bier hielp ongetwijfeld mee, maar het eten was gewoon goed en lekker.
Bij het afrekenen stond ik tegenover de eigenaar van de pub: het moet een broer van Nico Oudshoorn zijn geweest, maar deze hield zich beperkt tot het opsommen van de rekening. Ik voegde nog snel toe dat ik ook nog een lunch wilde bestellen en hier fronste hij zijn gezicht. Hij keek op en maakte zich op voor een slechte boodschap, maar het meisje schoof snel naast hem en fluisterde hem iets in het oor. Hij begon te glimlachen en nam ook de bestelling voor de lunch op.
Ik begon me af te vragen wat het verhaal achter de lunch en de naam van Sue was, maar durfde er niet naar te vragen. Wie weet werd de bestelling nog geannuleerd.
De baas maakte me duidelijk dat hij éérst het ontbijt moest afhandelen en dan pas toekwam aan de lunchpakketten: half tien, niet eerder mocht ik mij melden. Ik vond het prima.
We liepen het dorp nog even in. Het bestond uit een 3-tal huizen rond een klein kerkje. We liepen het kerkhof op en genoten van de verweerde stenen. In het kerkje, hadden we ergens gelezen, zou de afbeelding van een zeemeermin zijn. De deur bleek open en we gingen op zoek. Inderdaad, op een oude stoel vonden we de beeltnis van de zeemeermin.
De zeemeermin hoort bij een lokale legende: ergens in een grot, hier aan de kust, zou een zeemeermin wonen. Soms hoor je haar zingen. Het schijnt te helpen dat je eerst een bezoek aan één van de twee pubs hebt afgelegd. Wij hebben haar niet gehoord.
Je hoort overigens toch al weinig: de zee en de wind. Er is geen mobiel netwerk, dus nergens toeristen die spreken in hun smartphone.
We naderden de B&B, deze lag een kwartier klimmen op een heuvel buiten het dorp. Bij de deur begon mijn telefoon te piepen en andere geluiden te produceren: de wifi in het huis werkte....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten